Podłogi w jednym poziomie, bez progów – remontowe abc.

Aranżacja i wykończenie pod klucz wnętrz mieszkania wymaga od projektanta oraz odbiorcy usługi opracowania wizualnego / estetycznego, ale też w materii użytkowej / funkcjonalnej, podłoga zaś jest tym elementem podczas remontu mieszkania, w którym tak samo istotna jest kwestia estetyki jak i użyteczności, szczególnym czynnikiem definiującym podłogę w naszym mieszkaniu jako w pełni funkcjonalną, jest brak jakichkolwiek progów / uskoków poziomu, posiadanie we wnętrzach tego rodzaju „wisienek” żadnemu domownikowi w smak nie będzie.
Realizacja remontowa i wykończeniowa domu jednorodzinnego pozwala na etapie prac budowlanych zróżnicować poszczególne pomieszczenia względem rodzaju podłogi, jaką zamierzamy wykończyć posadzkę betonową, a zważyć trzeba, że podłoga może mieć grubość 4, 15 czy też 28 mm, wiedząc zatem z góry, w którym pomieszczeniu będzie taka czy inna podłoga, firma budowlana wykona posadzki na różnych poziomach, tak aby finalnie, po zakryciu ich materiałem wykończeniowym, podłogi stanowiły jeden poziom, bez najmniejszych uskoków.
Inaczej zupełnie ma się sprawa w mieszkaniach deweloperskich gotowych dla usługi wykończenia pod klucz ich wnętrz, kupujący lokal mieszkalny nie może zamówić w ramach tzw. zmian deweloperskich zróżnicowania poziomów posadzki, wszystkie zawsze są jednym poziomie, okoliczność występowania różnego rodzaju okładzin (ceramicznych, drewnianych, z tworzyw sztucznych, kamiennych i innych) a zatem różnej ich grubości, wymusza na inwestorze konieczność zapoznania się z cechami technicznymi rzeczonych produktów, po to właśnie, aby w wyniku choćby niefrasobliwości, nie „wykreować” w mieszkaniu uskoków na podłodze.

Na co więc zadeklarowany laik w materii szeroko pojmowanego wnętrzarstwa powinien zważać, chcąc mieć w swoich czterech kątach idealną podłogę, bez uskoków, stanowiących lico?

Łączenie płytki ceramicznej z panelem laminowanym.

Podczas realizacji usługi remontowej w Poznaniu i wykończenia mieszkań pod klucz na podłogę coraz popularniejsze stają się płytki duże (od 60 x 60 cm wzwyż), tzw. wielkoformatowe, z zasady wszystkie większe płytki, w tym też płytki w formacie deski jako imitacji drewnianej podłogi (poza płytką „gigantem” typu slim), łącznie z warstwą kleju utworzą „kanapkę” o grubości 14 – 16 mm, dopasować do tej grubości panel laminowany występujący zwykle w grubościach 8 – 10 mm, ew. 12 mm (już z warstwą podkładu), to żaden problem, niemniej jednak praktyczny Poznaniak zamówi / zakupi tylko same panele (i oczywiście listwy przypodłogowe), podkład wygłuszająco – wyrównujący natomiast zleci do zakupu najętej firmie remontowej, która wybierze taką jego grubość, odpowiadającą grubości podłogi wykończonej okładziną ceramiczną.

Łączenie płytki ceramicznej z panelem naturalnym, drewnianym, tj. deską warstwową.

W tej opcji logistyka nieco bardziej zaabsorbują i zaangażują fachowców z firmy remontowej i też odbiorcę usługi, a wiele zależy też od metody ułożenia deski, można ją układać pływająco (najlepiej na podkładzie z korka o grubości 2 mm), wtedy należy celować podczas układania płytek w grubość „kanapki” z klejem wynoszącą 16 mm, gdyż deska będzie miała 14 mm + korek 2 mm, co da owe 16 mm.
Deskę naturalną można też kleić do podłoża betonowego (w przeciwieństwie do paneli laminowanych), wykorzystuje się tutaj tzw. klej kontaktowy, nałożony na grzebień o małym oczku po dociśnięciu deski do posadzki może mieć mniej niż 1 mm grubości, w tym wariancie płytkarz układając rząd płytek mający się stykać z deską, bezwzględnie musi przykładać do płytek jej egzemplarz, aby powstało lico płytka / deska.
Klejenie deski zamiast układania jej pływająco, na podkładzie, to też niewątpliwy walor estetyczny, otóż tylko w tej opcji możliwe jest wypełnienie szczeliny w linii deska / płytka korkiem (w płynie lub jako listwy korkowej), zaś ułożenie deski pływająco wymaga użycia w tym miejscu listwy kryjącej szczelinę dylatacyjną, nawierzchniowej / półokrągłej bądź płaskiej, delikatniej wyglądającej, węższej, którą montuje się na etapie układania płytek przez płytkarza z najętej firmy remontowej, element listwy perforacją zatapia się w warstwie kleju do płytek, listwa jest sztywno usadowiona, co jest zaletą.

Łączenie płytki ceramicznej z panelem winylowym LVT.

Tenże wariant okazuje się najbardziej kłopotliwy, często wymuszający zmianę koncepcji wykończenia podłóg w ogóle, niekiedy zaś podnoszący koszta usługi remontowej, u inwestorów nie znających niuansów technicznych tyczących się paneli winylowych wywołujący czasami zamieszanie i konsternację, otóż panel ten ma zaledwie 4 mm grubości, jedyny dedykowany pod ten produkt podkład ma „ogromne” 2,3 mm grubości, nie można tu stosować żadnych innych podkładów dla uniesienia panela w górę, nasza „kanapka” ma zatem ok. 6,3 mm, w konfrontacji z płaszczyzną płytek (14-16 mm grubości) to aż ok. 1 cm uskoku, sprawa nie do zaakceptowania nawet dla osoby nieszczególnie zwracającej uwagę na estetykę, pomimo że istnieją listwy półokrągłe, mogące ewentualnie „jakoś” sprawę zatuszować, to dodatkowym problemem będzie zamontowanie ościeżnicy drzwiowej do łazienki (opcja: w łazience podłoga w płytkach, w korytarzu zaś w panelu LVT), ościeżnica oprze się na płytce, opaska zawiśnie zaś nad panelem tworząc centymetrową szczelinę, której nie sposób niczym zamaskować, tak aby nie było śladu.
Centymetrowy uskok w linii łączenia np. płytek w aneksie kuchennym i panela LVT w salonie wyjątkowo fatalnie by wyglądał, taki „grzbiet” na samym widoku to niefajna sprawa, alternatywą dla uniknięcia różnicy poziomów jest wykonanie pod panelem LVT warstwy wylewki samopoziomującej, podnosimy poziom o 1 cm, i w sumie wszystko gra, może poza kieszenią odbiorcy usługi, sposobem dla uniknięcia dodatkowych kosztów remontu i wykończenia pod klucz będzie położenie paneli LVT po prostu w całym mieszkaniu, panele są całkowicie wodoodporne, toteż i w korytarzu i w kuchni w pełni się sprawdzą, panel ten można kupić w opcji płyt do przyklejania do podłoża, zatem podłoga łazienki w panelu LVT nie musi być pływająca (bo też nie powinna), a klejona tak jak płytka ceramiczna.

Łączenie płytki ceramicznej z deską litą.

Deska lita może występować w grubościach od 16 aż do 28 mm, metodologia nie jest tu zbyt skomplikowana, wpierw kleimy płytkę tworząc lico z przyłożonym na sucho egzemplarzem deski, jeśli mamy do czynienia z grubszą deską, np. 22 mm, wtedy przed ułożeniem płytek należy podnieść poziom posadzki (pod płytki) wylewką samopoziomującą o ok. 6-8 mm, to w założeniu płytek o grubości 10 mm, w sytuacji wielkoformatowych płytek (np. 120×60 cm) albo płytek pocienianych slim, mających z 4-6 mm grubości, stosuje się klej rozpływny, grubość jego warstwy może być dużo większa (ponad dwukrotnie) niż standardowego kleju do płytek, toteż wylewki samopoziomującej nie ma potrzeby tutaj wykonywać.

Łączenie płytki ceramicznej z mikrocementem, posadzką żywiczną.

Wykonanie idealnego lica podłogi opłytkowanej z wykończoną tego typu materiałem wymaga od majstra z firmy remontowej nie lada wirtuozerii budowlano – wykończeniowej, dopasowywanie lica powierzchni płytki i mikrocementu jest dość trudne, warstw jest tu kilka; warstwa wyrównująca, sczepna, wierzchnia 2x, no i warstwa wylewki samopoziomującej dla uniesienia w górę poziomu mikrocementu czy posadzki żywicznej, pomimo przestrzegania założeń technologicznych, żaden rozsądny wykonawca nie da stuprocentowej gwarancji czy grubość finalna wyjdzie z 2-3 mm wyżej lub niżej, okoliczność owa powoduje, że zarówno projektant wnętrz i też znająca się na rzeczy firma remontowa zwykle proponują wykonanie mikrocementu albo posadzki żywicznej na całej powierzchni mieszkania pod klucz czy też parteru domu jednorodzinnego, jakkolwiek charakter tych materiałów w sferze wizualnej / designu i zwłaszcza użytkowej sprawia, że komponowanie produktu z okładziną ceramiczną nie ma racjonalnego uzasadnienia, produkty te są stuprocentowo wodoodporne i wysoce też odporne na uszkodzenia mechaniczne, jeśli jednak ktoś się „uprze” przy płytkach w połączeniu z tymi materiałami, jedynie sensowna opcja to układanie ich na koniec, wtedy grubością warstwy kleju można spróbować wykonać lico dla dwóch sąsiadujących ze sobą materiałów, niewskazane będzie wykonanie łączenia z płytkami drewnopodobnymi wzdłuż ich długich boków, płytki te często mają mniejsze lub większe ugięcie, w konfrontacji z idealnie równą płaszczyzną mikrocementu, posadzki żywicznej, efekt „fal” momentalnie byłby widoczny.

Łączenie deski warstwowej, litej z mikrocementem.

Pod względem wizażu wnętrz mieszkania rozwiązanie to jak najbardziej ma sens, ale pozostaje jakże ważka kwestia wykonania lica obu płaszczyzn, w tym kontekście o wiele bardziej bezpieczna jest opcja układania deski pływająco, wtedy to grubością zastosowanego podkładu (2-7 mm), regulować można żądaną wysokość „kanapki” deska / podkład, in minus tegoż wariantu jest fakt, że linie dylatacji / styku deska / mikrocement zakryte muszą być listwą nawierzchniową, korek tutaj odpada, gdyż to podłoga pływająca, kolejność robót identyczna jest jak przy komponowaniu płytek z mikrocementem, wpierw konieczna jest wylewka samopoziomująca pod mikrocementem, potem aplikacja mikrocementu, układanie deski na końcu.
Deskę litą natomiast wyłącznie powinno się układać na klej, skorelowanie idealnego lica z mikrocementem czy posadzką żywiczną jest tu bardzo trudne, wymaga pieczołowitego planowania, im grubsza deska, tym grubsza musi też być warstwa wylewki samopoziomującej pod mikrocementem, deski litej nie powinno się kleić na klej / wypełniacz, gdzie można by regulować jej poziom, jak ma to miejsce (oczywiście w ograniczonym zakresie) przy układaniu płytek, deska warstwowa układana pływająco (z podkładem), na pewno jest bezpieczniejszym rozwiązaniem.

Zasięgnij inspiracji i w innych publikacjach:

Kolor, deseń, tekstura i zróżnicowanie podłóg w mieszkaniu a materia przestronności.

Zalety i wady podłogi olejowanej.

Podłoga pływająca czy klejona, aspekt techniczny i użytkowy.

Autor artykułu: Wojciech Gośliński

Poznań, 10.09.2020